www.thecostam.fora.pl

Mike Rock

- Bomba...w hotelu została umieszczona bomba... - wyszeptał gorączkowo rozglądając się dookoła, jakby miał nadzieje, że ujrzy drogowskaz z napisem: "jestem tutaj".
- Musimy jak najszybciej wyprowadzić ludzi z budynku. Grozi nam niebezpieczeństwo. - dodał lekko się krzywiąc.

Alexandra

Nagle wśród tłumu wybuchłą panika.
-Ludzie spokojnie! Udajcie sie do wyjścia i na plaże -Krzyknęła chociaż ludzie i tak wiedzieli swoje, wiec uciekali przed siebie nie zwarzajac na innych.
-Mike ile mam czasu?

Mike Rock

- Czasu? - zapytał z lekkim roztargnieniem starając sie jakoś wpłynąć na tłum ludzi, który coraz usilniej napierał na wszelkie wyjścia znajdujące się w hotelu. Byleby jak najszybciej opuścić zagrożone miejsce i ocalić siebie oraz własną rodzinę.
- Nie wiem, Alex... - odparł niespokojnie, spoglądając na nią. - Jednak muszę wziąć z pokoju dziennik oraz szkice. Bez nich wszystko jest nic niewarte.

Alexandra

- Ide z tobą- powiedziałą i ruszyła do przodu. - Dasz rade iść? Może ja szybko pobiegne , tylko powiedz gdzie to masz.. Musisz się oszczedzac- powiedziałą lekko spanikowana , ale starała się stawiac opór emocją.

Mike Rock

- Nie...pójdziemy razem. - rzekł z dziwnym uporem. Czyżby nadal się spodziewał, że ktoś może zagrażać życiu Alex?

Alexandra

Westchnąć, ale nie chciała sie mu sprzeciwiac, nie było na to czasu . Zaczęła wspinać się powoli po schodach uwazając na jego noge.

Mike Rock

- Nie musisz sie o mnie martwić...dam sobie radę. - mruknął widząc troskę w jej oczach oraz sposób w jaki patrzała na krwawiącą nogę, którą on sam trzymał pod dość dziwnym katem.

Alexandra

Skinęła głową i zaczeła szukać jego pokoju.
Wreszcie!Pierwsza weszła do jego pokoju. Chciała oszczędzić mu każdego zbednego ruchu.
-Gdzie to wszystko masz?- zapytała.

Mike Rock

Jednak pokój - tak jak mogli jedynie przypuszczać - nie był pusty. Na jednym z foteli siedział "prezes" we własnej osobie, spokojnie paląc cygaro i puszczając dymne kółeczka. W dłoni trzymał broń, którą ze znudzeniem wymierzył w Mike oraz Alex.
- Czyżbyś czegoś zapomniał? - mruknął z wyraźnym zadowoleniem, lekko przekrzywiając głowę. - Może tego? - w jego drugiej dłoni pojawił się skórzany dziennik, który ten szybko przekartkował.
- Zostaw go!! - warknął chłopak postępując krok w jego stronę.
- No, no, no...nie radziłbym chyba, że nie zależy Ci na jej życiu. - przerwał mu mężczyzna i powoli wstał, z uwielbieniem przykładając lufę do skroni dziewczyny.

Alexandra

Zadrżała czując zimno lufy i przygryzła delikatnie wargę. Spojrzała tylko na Mike.
Wolała nic nie mówić, nie chciała pogorszyć sytuacji.

Mike Rock

- Doskonale. - na twarzy "prezesa" pojawił się sztuczny, wręcz aktorki uśmiech, w którym widniała nutka triumfu. - Widzę, że uczyć się pokory oraz samokontroli...Daniel byłby z Ciebie du...
- Nie wymawiaj jego imienia!! - warknął chłopak przerywając mu w połowie kolejnego słowa, na co zimna lufa dotkliwiej spoczęła na skroni ciemnowłosej. Na co Mike jedynie zagryzł boleśnie wnętrze policzka.
- Doskonale. - powtórzył mężczyzna i podał dziewczynie sznur. - Zwiąż go...dalej!! - lekko ją popchnął.

Alexandra

Spojrzała z nienawiścią w oczach na Prezesa. Miała ochote go zabić. O tak teraz tylko taka kara mu się należała. A on i tak robił co chciał.Skandal!
Podeszła do Mike i powoli zaczeła związywać mu dłonie. Ale nie mocno. Tak żeby dał rade je odwiązać. Miała nadzieje że Prezes nie zauważy tego faktu. Serce biło jej jak oszalałe.

Mike Rock

- Uważasz mnie za głupca!! - warknął mężczyzna i przybliżył się do ciemnowłosej, tak ze ta czuła jego miętowy oddech na policzku.
- Zawiąż to dobrze albo będę musiał zrobić to sam, a wtedy on pożałuje. - mruknął i uśmiechnął się mściwie.

Alexandra

-Co zamierzasz zrobić?!- zapytała, ściskając mocniej dłonie Mike i parzac na niego ze wzrokiem typu "przepraszam" pozostawała jej tylko nadzieja że Mike sobie poradzi.

Mike Rock

- Co?! - mężczyzna roześmiał się szyderczo z wyraźnym zadowoleniem i satysfakcją spoglądając na przerażenie oraz obrzydzenie, które malowało się na twarzy Alex. - Wytęż swoją śliczną główkę żeby ojciec mógł być z Ciebie dumny, gdyż wkrótce do niego dołączycie. - dodał i chwyciwszy dziewczynę za nadgarstek popchnął ja brutalnie na łóżko.
- Zostaw ją!!
- Bo co? Co mi zrobisz? - obuta noga "prezesa" spoczęła na krwawiącej ranie chłopaka, lekko ja miażdżąc co wywołało krzyk, który wyrwał się z ust Mike (mimowolnie, niekontrolowanie). - Nic...nie możesz nic zrobić. Znowu jesteś bezradny. Jakie to uczucie? - wyszeptał mu do ucha.