www.thecostam.fora.pl

Alexandra

Wybrała w końcu coś i załozyłą to na siebie.
-Mike, Mike mike - powtarzałą ciągle po cichu mając nadzieje ze zaraz sie zjawi.

Mike Rock

Jednak to nie Mike zapukał do jej drzwi w charakterystyczny, nieśmiały sposób - jak to zawsze robił, gdy po kilku minutach stania pod drzwiami pokoju odważył sie wykonać ten niewielki gest.
- Gotowa? - to głos Henrego przerwał ciszę oraz rozmyślenia Alex.

Alexandra

-Tak- powiedziała cicho kiedy nagle okazało się ze jej nadzieje poszły sie paść. A za drzwiami stal hennry nie Mike. Usmiechnełą się lekko i wszła z pooju.

Mike Rock

- Wyglądasz cudownie!! - rzekł z wyraźnym zachwytem, jednak w jego ustach brzmiało to całkowicie inaczej niż w ustach Mike, który wypowiadał to w sposób dziecinnie szczery i prosty.

Alexandra

-Dziekuję- odpowiedziała z uprzejmością. Jednak spokojnie i opanowanie. W jej sercu narodziło się zmartwienie i troska. Troska o Mikego.

Mike Rock

- Chodźmy. - mruknął i podał jej z uprzejmościom własne ramię. - Publiczność już czeka. - dodał, jakby chciał sprawić, że na ustach dziewczyny pojawi się uśmiech.

Alexandra

-A co jak wszystko zepsuje? - zapytała z lekkim uśmiechem i spojrzała na wszystkich w sali.

Mike Rock

- Na pewno do tego nie dojdzie. - odparł mężczyzna i wyprowadził ja na środek dość dużej sceny, gdzie przywitały ją oklaski z każdego kąta olbrzymiej sali oraz szepty dochodzące z widowni.

Alexandra

Usmiechnełą się . Oczywiście bez tremy sie nie obejdzie. Dziewczyna przywitała się i zaczeła nieśmiało śpiewac pierwszą piosenke , umilając wieczór gością w hotelu.

Mike Rock

Może dlatego, iż był brudny i zakrwawiony, spojrzenia ludzi spoczęły na jego żałosnej postaci, wytykając go palcami oraz wymieniając między sobą uwagi. A może dlatego, iż jego przybycie wywołało wśród kelnerów niemałe zamieszanie oraz zaskoczenie, aż niektórzy z nich wypuścili z dłoni tace, które właśnie nieśli.
Krwawiąca noga uniemożliwiała mu swobodnego poruszania się...może dlatego - lekko kulejąc i ciągnąc ją za sobą - ruszył w kierunku Henrego, na którego twarzy pojawiło się przerażenie.
- To nie ja!! On mnie zmusił...rozumiesz? Zmusił...groził mi śmiercią!! - wymamrotał gorączkowo cofając się w stronę sceny.

Alexandra

-Mike!- krzykłą , a kiedy tylko zobaczyła w jakim jest stanie , szybko zbiegłą ze sceny nie zwarzajac uwagi na gości. Podbiegła do Mikego i spojrzała na jego noga a potem na Hennrego.

Mike Rock

Jej widok był, niczym balsam na wszelkie doznane rany. Czemu jej bliskość zawsze wywoływała u niego fale niesamowitego ciepła oraz coś na wzór słodkiego upojenia?
- Nic Ci nie jest? - zapytał starając się przywołać na twarz, coś na wzór lekkiego uśmiechu. I to właśnie tą chwilę słabości wykorzystał Henry, żeby przemknąć się przez tłum gapiów i uciec.

Alexandra

-Nie nic,-wyzeptała patrzac na niego - jesteś ra..... Cholera zwiał!-krzykneła oriętując się ze gdyby nie podeszła to chyba wyszło by na lepsze.

Mike Rock

- Niech ucieka... - odparł spoglądając z dziwną troską na twarz ciemnowłosej, co dopiero zrozumiał po chwili. Może dlatego odchrząknął i szybko spuścił wzrok na krople krwi widniejące na marmurowej posadzce, a jej krzyk wrócił mu zmysły.
- Musimy uciekać... - mruknął i rozejrzał się dookoła. - Wszyscy muszą opuścić budynek!

Alexandra

-Mike martwiłam się o ciebie- wyszeptała wciąż z niepokojem spogladajac na jego noge.- Co sie dzieje?- zapytaa głośniej widząc , jak wszyscy ludzie dziwnie się na niego patrza