www.thecostam.fora.pl

Mike Rock

Chłopak jakby tylko czekał na jakiś znak z niebios, które zostanie mu zesłany jako wynagrodzenie za wszystkie porażki, które doznał w tak krótkim czasie. Leniwie otwarł jedno oko - to brązowe - i gwałtownie usiadł na łóżku, tak że zderzył się z Alex czołami.
- Nic Ci nie jest? Co się stało?! - wymamrotał gorączkowo.

Alexandra

Złapała sie za czoło i syknęła cicho się śmiejąc.
-Nic, żyje.- uśmiechneła się lekko i spojrzała na niego- Przepraszam za to co powiedziałam i że weszłam tu tak bez pozwolenia.Ale chciałam cie przeprosić, a ty tak słodko spałeś... przepraszam że cie obudziłam, ale ... ja chyba wiem co tu jest napisane.- pokazała na fragmęt

Mike Rock

"Słodko spałeś. Czy właśnie powiedziała, że jest słodki? Skup się Mike...skup!! To nie jest teraz ważne...nie to!!" - chłopak lekko potrząsnął głową i przybliżył swój policzek, do oblanego rumieńcem policzka ciemnowłosej, aby skupić swoją uwagę na dziwnym, niezrozumiałym dla niego tekście. Chociaż jej obecność go dziwnie rozpraszała.
- Skąd...nie rozumiem... - mruknął marszcząc brwi.

Alexandra

-To dziwne wiem, ale jak byłam mała, pewien mężczyzna często nas to znaczy mnie i moję koleżanki odwiedzał. Pokazywał nam różne magiczne sztuczki, dawał nam prezenty i nauczył nas pewnego szyfru. I tak to właśnie te znaki. Dasz mi jakąś kartkę i długopis? To opisze ci klucz- powiedziała, pierwszy raz w życiu komuś to opowiedziała. Mu fała i o bardzo. A kiedy sie doniej zbliżał jej serce chciało uciec z jej piersi.

Mike Rock

Chłopak powoli odwrócił twarz w jej stronę, tak że mówiąc prawie muskał ustami jej słodko zarumieniony policzek, a jego oddech przyjemnie drażnił jej gładką, lekko brązową skórę. Czuł jak serce nerwowo uderza o żebra oznajmiając jej bliskość, która rozpalała w jego duszy ogień.
Była blisko...za blisko...widział pojedyncze piegi na jej filuternym nosku oraz wesołe ogniki w bursztynowych oczach.
- Tak...już... - mruknął i wstał, aby przeszukać wszelkie dostępne szuflady, aż znalazł w miarę czystą kartkę papieru i długopis. - Proszę... - tak już po chwili zajął miejsce przy jej boku, spoglądając jak bez wahania stawiaj kolejne, lekko pochyłe litery.

Alexandra

Dość szybko przypomniała sobie kolejne znaki pisma , już po chwili podała mu kartkę.
A kiedy to zrobiła musneła nosem jego nos. Jej serce biło jak szalone. Nie potrafiła tego powstrzymac , a tak sie bała że koncu wyjdzie na jaw. To jak bardzo on sie jej podoba.
-Prosze, może jednak to bedzie ten kod- wyszeptała tylko

Mike Rock

Gdy jej filuterny nosek musnął jego, chłopak prawie wstrzymał powietrze modląc się, aby dziewczyna nie usłyszała zdradliwego bicia serca, które gwałtownie uderzało o żebra rwąc się ku niej...
Ciemnowłosa wywoływała u niego to dziwne uczucie, kiedy ogień i lód spajając się w jedno, jednocześnie unicestwiając się. Kiedy noc i dzień spotykając się w jednym punkcie tworzą wschód i zachód słońca.
- Niesamowite. - wyszeptał ściskając w dłoni kartkę i spoglądając na jej pismo. Czyżby teraz wszystko zaczynało nabierać sensu?
- Czyżby to było takie proste? - mruknął sam do siebie i zerknął na Alex z szerokim uśmiechem.

Alexandra

-Jesteś na mnie zły? Za to co powiedziałam?- zapytała patrzac na niego.- Nie chciałam Cię zdenerwować. Przepraszam- wyszeptała spoglądając na własne dłonie

Mike Rock

- Zły? Na Ciebie? - chłopak prawie się roześmiał, spoglądając na skruszona minkę ciemnowłosej, która sprawiała, że jej twarz nabierała cudownie słodkiego wyrazu.
- Nie...nie potrafię się na Ciebie gniewać, Alex. - mruknął i delikatnym gestem uniósł jej podbródek.

Alexandra

Musnęła jego policzek i uśmiechneła się do niego delikatnie.
-Dziekuje i jeszcze raz przepraszam- spojrzała w jego oczy które poprawiały zawsze jej humor.

Mike Rock

Chłopak roześmiał sie cicho - nie potrafił już dłużej powstrzymywać lekko ochrypłego odgłosu, który kształtował się w jego gardle z sekundy na sekundę, gdy widział dwa słodkie dołeczki w policzkach dziewczyny.
Stop!! Mike opamiętaj się!!
- Już mnie więcej nie przepraszaj. - mruknął i powoli wstał, lekko się krzywiąc. Pigułki...kolorowe pigułki, teraz mu tego potrzeba, jeżeli nie może mieć tego czego pragnie.

Alexandra

-Dobrze- przyjrzała mu sie uważnie i poprawiła sie na łózku. - Może ja sobie pójde a ty sobie dokończysz drzemkę?- zapytałą , nie chciała być nachalna.

Mike Rock

- Nie...zostań, proszę! - prawie wykrzyczał te słowa przeszukując kolejne szafki i szufladki. Kto wymyślił, żeby meble zawierały tyle niepotrzebnych skrytek i półek? Po chwili podłoga pokoju została przyozdobiona różnymi: ważniejszymi lub całkowicie niepotrzebnymi, rzeczami jak kartki papieru, koszule, długopisy, jakieś kamyki czy zeszyty z notatkami.
- Gdzie one są...jestem pewien, że tutaj je kładłem. - mruknął sam do siebie rozglądając się dookoła z niemałym grymasem na twarzy.

Alexandra

Czego szukasz?-zapytala wstając i podchodzac do niego. Odrazu rozejrzałą się choć nie miałą bladego pojecia co zgubił Mike

Mike Rock

- Fiolka...żółta fiolka z pigułkami... - mruknął i kopnął jakiś pusty kartonik, który potoczył się po ziemi. - Jestem pewien, ze ją tutaj zostawiłem. - dodał i przeczesał czarną czuprynę, nie poprawiając tym jej stanu, która wyglądała jak szczotka do czyszczenia podłogi.