www.thecostam.fora.pl

Mike Rock

O paru sekundach, a może były to minuty... - chłopak stracił poczucie czasu i rzeczywistości. Czyżby przedawkowanie proszków przeciwbólowych? A może zbyt duża dawka alkoholu?
- Wybacz...nie powinienem. - mruknął i spojrzał niepewnie na dziewczynę. - Gitara musi... - nie dokończył, a pomiędzy jego brwiami pojawiła się znajoma zmarszczka.
- Co jest do cholery? - w szalupie przybywało wody.

Alexandra

-Gitara co?- jękneła cicho. Pojawienie się wody w szalupie znowu wprawiło ją w lekką panike.
-Co się dzieje?- podniosła nogi do góry.- Mamy gdzieś dziurę?- wszystkie siły wskazywały że jeszcze dziś zginie. Cholera! Dlaczego!
-Co ja takiego zrobiłąm Bożę!- jęknęła cichutko.

Mike Rock

- Wszystko będzie dobrze, rozumiesz... - dłonie chłopaka spoczęły na ramionach ciemnowłosej, a oczy spoczęły na wyrazistych rysach twarzy, które kryły zalążek paniki.
- Za kilka minut dotrzemy na Wyspę...spokojnie... - wyszeptał rozglądając się po niewielkiej szalupie. Delikatnie, palec po palcu, rozerwał jej kurczowy uścisk na pasku od pokrowca na instrument.
- Musimy opuścić szalupę. - rzekł starając się aby jego głos zabrzmiał uspokajająco. Jednocześnie wrzucił pokrowiec do wody, który zaczął dryfować na jej powierzchni.

Alexandra

-Nie!- spojrzała za gitarą i zaraz przerzuciła spanikowany wzrok na niego.- Nie.. nie możemy! Ja..- teraz zrobiło się jej głupio. Wstydziła się tego i to bardzo. Zawsze chciała się nauczyć pływać, ale nigdy jej to nie wychodziło - ja... nie nie potrafię pływać!- spojrzała mu głęboko w oczy.- ja...utonę!

Mike Rock

Wiadomość go nie zaskoczyła...był nawet święcie przekonany, że dziewczyna panicznie boi się przestrzeni wodnych. Widział to w jej oczach, gdy kolejne fale wody zalewały statek, gdy szalupa powoli tonęła.
- Nie pozwolę być utonęła. - wyszeptał. - Nic Ci się nie stanie, nic! - ostatnie słowa wypowiedział z naciskiem. Czy mógł od niej żądać aby mu zaufała?

Alexandra

Skinęła tylko głową , nie była w stanie wypowiedzieć chociaż najkrótszego słowa. Pisku jęku czy czegokolwiek. Jej oddech był przyśpieszony , a serce mocniej biło.
Musiała mu zaufać , nie miała najmniejszego wyboru. Złapała go mocno za dłoń dając znać że jest gotowa. Że jest gotowa chociaż jej ciało stawiało duży opór. Że pozwoli mu doprowadzić siebie na tą przeklętą wyspę. Już i tak ukazała przy nim swoją słabą stronę. Pokazała jak mało wytrzymałym jest człowiekiem. Ciekawiło ją teraz co on , o niej sobie myśli.
Pewnie już ma jej dość, i pragnie się od niej uwolnić. Na szczęście jest takim dżentelmenem że zamiast już dawno ratować własną dupe, pomógł jej. W końcu mógł wyskoczyć z tej szalupy i dopłynąć sobie sam bez jakiegoś większego wysiłku ( czyli niej samej) na stały ląd . Zameldować się w hotelu i wypoczywać.
A jednak. A jednak został i chce ją ratować

Mike Rock

Czy mógłby ją opuścić? Czy miał jakikolwiek wybór? Czy dziwnie, niepokojące ukłucie w okolicach klatki piersiowej niczego go nie nauczyło? Czy mógł śmiało powiedzieć, że połączył ich los?
Nie...Mike Rock nie wierzył w przeznaczenie, tylko we własne siły...wierzył, iż sam jest panem swojego świata...że sam decyduje o swoim życiu. Nawet nie wiedział jak bardzo się myli.
Mocno ścisnął jej drobną dłoń. Czuł jak ciało ciemnowłosej drży, jak nie potrafi opanować strachu, który zasiewała w jej sercu i umyśle zimną pustkę.
- Skoczę pierwszy...potem Ty. - parę słów, w których chciał zawrzeć troskę i spokój, zimne opanowanie.
Gdy ciało przebiło tafle wody, wstrząsnął nim dreszcz. Woda była lodowata, czego raczej się nie spodziewał. Czy nie powinna być przynajmniej letnia, gdy słońce znajduje się na horyzoncie i sprawia, że zrzucamy z siebie kolejne warstwy ubrań?
Wynurzył się z wody i wyciągnął dłonie w kierunku dziewczyny. Wiedział, że zanurzenie jej nieuniknione, a jednak obawiał się jej reakcji. Czy spanikuje?
- Alex...

Alexandra

Przez chwilkę stałą w tonącej łodzi. Przed oczami miała już wiele wizji. Wizji opisujących zdarzenia które miały wydarzyć się już za chwilę . I żadna z tych wizji nie kończyła się happy endem. Drżała. Bała się tego skoku. A co jak woda będzie lodowata. A co jeśli strach sparaliżuję jej ciało od stup do głów i razem ze sobą pociągnie go pod wodę.
Zamknęła oczy i skoczyła do wody. Kiedy zanurzyła się w wodzie , krzyknęła głośno. Woda była lodowata , co sprawiło że dziewczyna przeżyła lekki szok. Lekki? To mało powiedziane. Strach przed wodą podwoił się. Zakrztusiła się lodowatą wodą i zaczęła panicznie poruszać się , burząc spokojną tafle wody. Szybko odszukała jego ramie i mocno je ścisnęła
-Błagam , nie pozwól mi utonąć.- wyszeptała szybko oddychając. Nogami wymachiwała szybko . Mimo swoich panicznych ruchów utrzymywała się jakimś cudem na tej wodzie. Powoli traciła siły. Robiła się coraz słabsza ale wiedziała że nie może się poddać.

Mike Rock

Jej ciepły oddech tuż przy policzku sprawił, że po jego ciele przemknął dreszcz. Nagle zapomniał, że znajdują się w lodowatej wodzie z dala od suchego, bezpiecznego lądu. Zapomniał kim jest...jaką ma odegrać rolę. Wszystko przestało istnieć oprócz tej drobnej, delikatnej istotki, która kurczowo ściskała jego ramię.
Jej paniczne, gwałtowne ruchy sprawiały, że w każdej chwili mogli znaleźć się pod taflą wody. Mogli zostać straceni dla świata i całej ludzkości.
- Spokojnie... - mruknął wypluwając z ust wodę. Czuł pieczenie w gardle oraz nienaturalny ucisk w okolicach żeber. Po chwili - nie przerywając zapewnień, że wszystko będzie dobrze - zdołał spleść sine od zimna dłonie Alex, na swoim karku.
- Oddychaj głęboko...wdech, wydech... - wyszeptał odgarniając mokre włosy, które opadły mu na czoło. Ląd: to jedno słowo natarczywie "uderzało" w jego umysł.

Alexandra

Zamknęła oczy. Starała się uspokoić. Wzięła głęboki w dech i po chwili powolutku wypuściła powietrze. Splecionymi dłońmi starała się go nie udusić. Chciała pokonać strach.Powoli traciła czucie w nogach przez lodowatą wodą. Dlatego też jej ruchy stawały się mniej paniczne.
Zmęczenie też odgrywało w tym swoją role. Nie miała już na nic sił.
Podziwiała chłopaka. I jego wytrzymałość.

Mike Rock

Mimo ucisku w żebrach oraz chłodu, który powoli ogarniał każdą cząsteczkę ciała chłopak uporczywie brnął w kierunku lądu, który był wielkości główki od szpilki. Daleki...odległy...bezpieczny...
- Już niedaleko. - wyszeptał starając się ignorować fakt, iż coraz ciężej łapie powietrze, a ciało wyrazie domaga się odpoczynku. Jednak czy nie został wyszkolony do ponadludzkiego wysiłku? Czy nie został nauczony jak opanować zmęczenie fizyczne?
Chłopak nie był pewny jak długo płynęli...jak długo utrzymywał siebie i Alex ponad powierzchnią wody. Jednocześnie holując pokrowiec z gitarą, który kolejna fala zniosła na złocisty piasek.
Po chwili i oni mogli poczuć piaszczysty grunt pod stopami. Jednak gdzie znajdowała się reszta pasażerów?
[plaża]